Serçe Allah’a küsmüştü. Günler geçiyordu ve serçe aslabir şey söylemiyordu. İçine kapanmış derin bir hüzne boğulmuştu. Artık Rabbine bir şey demiyor ve onunla konuşmuyordu! Melekler merakla allah’a serçeyi soruyorlardı ve her defasında allah, meleklere “o gelecek” diye cevap veriyordu. “Çünkü onun sesini duyacak tek kulak benim ve onun minik kalbindeki derdini anlayacak olan da tek benim” diyordu. Bir süre sonrasında serçe, kalbi hüzün, gözü yaşla dolu bir şekilde bir ağacın dalına kondu. Aslabir şey söylemiyordu öyle sessiz sessiz bekliyordu. Allah,serçeye seslendi. Söyle bana! Canını sıkan ve kalbini hüzne boğan derdin nedir senin?
DEVAMI İÇİN SONRAKİ RESME GEÇİNİZ..
